De Pinksterbeweging in Rusland, groeien tegen de verdrukking in.
Vormen waaronder de godsdienst is blijven voortbestaan.
Home
Ontstaan van de Pinksterbeweging
Pinkstermissie van Ivan Voronaev.
Antigodsdienstige houding
Voortbestaan van de godsdienst.
Verspreiding van de Pinksterbeweging.
Uitdaging van de Pinksterbeweging.
Unie van Pinksterchristenen.
Vrijheid van geloof.
Huidige vervolging (links).
OVSE.
Het huidige Rusland.

Bron: Godsdienst in de Sovjet-Unie (Walter Kolarz).

 

De godsdienst leeft in Sovjet-Rusland onder ontelbare vormen en ook op allerlei vormloze manieren voort. Maar als we ons strikt tot de georganiseerde vormen beperken, kunnen we drie groepen onderscheiden; een verdeling die samenvalt met het schema waaraan ook de sovjetautoriteiten altijd hebben vastgehouden, sinds zij in 1943-44 hun politiek ten opzichte van de godsdienst wijzigden. De eerste groep omvat maar 1 enkele kerk, de Russisch Orthodoxe, die een aparte en uitzonderlijke plaats inneemt.

De tweede groep valt onder de competentie van een staatsinstelling, de zogenoemde Raad voor de Vraagstukken van de Eredienst. De officiële sovjetbronnen hebben nooit een volledige lijst geleverd van de godsdienstige groeperingen die door deze raad erkend worden, en we zijn over het terrein van zijn activiteiten dan ook maar ten dele ingelicht. Volgens de eerste officiële mededelingen zou de raad zich bezighouden met de volgende godsdienstige groeperingen: de Armeens-Georgische, de oud-gelovige, de katholieke, de Grieks-katholieke en de Lutherse kerk; de islamitische, de joodse en de boedistische godsdienst en de sekten. Uit deze mededelingen blijkt wel dat, toen de raad gesticht werd, de autoriteiten zelf nog geen afgerond en helder beeld hadden van de religieuze krachten die er in de Sovjet-Unie werkzaam waren. Een aantal geloofsovertuigingen duidde men aan met het woord kerk, andere met de ietwat vage term godsdiensten weer andere werden eenvoudig samengevat als sekten.

Een rijker geschakeerd beeld van het georganiseerde godsdienstige leven in de Sovjet-Unie na de Tweede Wereldoorlog geeft de lijst van deelnemers aan de zogenaamde Conferentie ter Verdediging van de Vrede voor alle Kerken en Godsdienstige Organisaties in de USSR, die mei 1952 in het Drievuldigheidsklooster (Troitse-Sergieva Lavra) van Zagrok werd gehouden.

 

Ofschoon de officiële betiteling van de conferentie er met nadruk op wees dat alle kerken en godsdienstige organisaties vertegenwoordigd zouden zijn, moet deze pretentie overdreven geacht worden, want in feite ging het hier enkel om groeperingen die op dat ogenblik door de sovjetautoriteiten erkend waren. Behalve de Orthodoxe Kerken van Rusland en Georgië namen de volgende groeperingen aan de vredesconferentie deel:

-  De Armeense kerk;

-  De Evangelisch-Lutherse Kerk (alleen de kerken van Letland en Estland waren vertegenwoordigd);

-  De Katholieke Kerk (alleen haar Letse en Litouwse bisdommen);

-  De Algemene Raad van evangelische Christenen/Doopsgezinden;

-  De Oud-Gelovigen (vijf groepen, namelijk twee nationale en drie plaatselijke groepen uit Moskou, Letland en Litouwen);

-  De Algemene Raad van Zevende-Dagsadventisten;

-  De Hervormde (Calvinistische) Kerk van de Transkarpatische Provincie;

-  De Methodistische Kerk van Estland;

-  Het Genootschap van Spirituele Christenen (Molokanen) van Bakoe en Tiflis;

-  Moslims (vier plaatselijke islamitische raden);

-  De Joodse Gemeenten van Moskou en Kiev.

 

De lijst van deelnemers aan de vredesconferentie van Zagrik verrijkt natuurlijk onze kennis omtrent de officieel erkende godsdienstige groeperingen in de USSR, maar tegelijk geeft ze de grenzen aan van de verdraagzaamheid die de sovjets tegenover de godsdienst aan de dag leggen. Sommige godsdienstige groeperingen lutheranen. Katholieken en joden bijvoorbeeld worden alleen plaatselijk erkend en hebben geen centrale organisatie die het hele land overkoepeld.

 

De derde groep georganiseerde vormen van godsdienst in de Sovjet-Unie bestaat uit genootschappen die door de autoriteiten ofwel genegeerd, ofwel als onwettige organisaties vervolgd worden.

Enter supporting content here