De nieuwe vrijheid, welke werd gevonden in de Verenigde Staten en Australië, was voedingsbodem voor nieuwe ervaringen en experimenten. De nadruk van deze Christelijke experimenten lagen op het individuele vlak, op de ervaring van een tweede geboorte en op een nieuwe tweede en waarschijnlijk derde zegen. Vanuit deze geïndividualiseerde theologie kwam de volgende Pinkstergolf en ontstonden er charismatische groepen.

De moderne Pinksterbeweging is ontstaan in Topeka (Kansas USA), in een kleine bijbelschool die was opgericht door Charles Fox Parham, een heiligheids evangelist wiens bediening begon als een pastoor in een Methodistenkerk.

Het klassieke Pinksteren verspreidde zich als een lopend vuur over de hele wereld. Toen over de hele wereld zeer veel onafhankelijke kerken begonnen te ontstaan, met overigens uiteenlopende dogmatische standpunten, drong Pinksteren ook door in de hoofdzakelijk Protestante en Katholieke kerken onder de naam charismatische vernieuwing. De vernieuwingsbewegingen richtten zich op vernieuwing en opwekking binnen deze kerken. Deze bewegingen hadden zon kracht dat ze in deze kerken niet konden worden genegeerd, wat voornamelijk de reden is waardoor ze in deze kerken werden  opgenomen.

Neo-Pinksteren ontstond vanaf 1960 in Van Nuys (Californie: Verenigde Staten) onder leiding van Dennis Bennet, rector van de St. Marks Episcopale (Anglicaanse) kerk.  De invloed van deze beweging drong zelfs door tot de traditionele kerken. Veel Protestantse en Orthodoxe kerken in de wereld, inclusief de Katholieke Charismatische Vernieuwingsbeweging hebben hun oorsprong in Pittsburgh (Pennsylvania: Verenigde Staten). Dat begon in 1967 met een groep studenten en de faculteit van de Du Quesne universiteit. Onder deze nieuwe-Pinkstergolf valt ook de derde golf van de Heilige Geest, welke zijn oorsprong had in het Fuller Theologische Seminar in 1981 tijdens de lessen van John Wimbler. Het betroffen hier voornamelijk mensen uit Evangelische kerken die zich begonnen te bewegen in wonderen en tekenen.

Uiteindelijk resulteerden deze bewegingen in een nieuwe opwekking binnen het Christendom, voornamelijk door hun visuele inslag. De rite van de kerk, welke tot dan toe beperkt was tot het lezen van het Woord van God en het breken van het brood, werd niet meer als voldoende ervaren. Nieuwe  methoden en dagelijkse wonderen en tekenen werden als normaal beschouwd. Spreken in tongen werd als ouderwets aangemerkt en het Heilige Lachen werd de nieuwe stijl. Van de gelovigen werd verwacht dat hij of zij moest vallen in de Geest om weer opgeladen te worden voor een bepaalde tijd.

In 1990 hebben de Pinkster- en Charismatische kerken een omvang van zon 33 miljoen leden over de hele wereld bereikt. Bij elkaar opgeteld zijn deze bewegingen uitgegroeid tot een belangrijke kracht binnen het Christendom in de wereld en groeien nog steeds explosief, wat in de moderne tijd ongekend is. Vanaf 1990 richten de Pinksterkerken en hun charismatische broeders en zusters, in hoofdzakelijk protestantse en Katholieke kerken, hun aandacht op wereldevangelisatie. De tijd zal uiteindelijk leren wat de resultaten van deze beweging zullen zijn, in ieder geval heeft deze beweging in de 20^e eeuw een grote, wereldwijde, impact gehad.

De Pinksterbeweging bereikte de Slavische wereld door een in Rusland geboren pastoor, Ivan Voronaev, die de Pinksterervaring in 1919 in New York ontving.